Hoezó kan de 45-plusser niet tegen veranderen?

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: mijn eerste werkdag bij de bank. Stond ik daar als naïef ding van net twintig. In mijn nette rokje. Totaal bleu op het gebied van bankieren. En nog een heleboel andere zaken ook trouwens. Het was de tijd waarin de ABN net gefuseerd was met AMRO. De roltrappen, het chique marmer en de enorme afdelingen: het maakte allemaal zwaar indruk op me.

Veranderingen in veelvoud

En nu, 25 jaar later, besef ik pas hoeveel ik eigenlijk geleerd heb. Maar ook hoe ongelofelijk veel er in die jaren is veranderd. Laten we samen, for good old sakes, even terugdenken aan alle onderwerpen die toen dagelijkse kost waren, maar nu door de realiteit van alledag zijn ingehaald. Ik noem de telex, carbonpapier, sowieso héél veel papier, de interne buizenpost, mobiele telefoons van minstens 3 kilo, 1 computer per 20 medewerkers, typemachines, asbakken op de bureaus, lelijke stropdassen met nóg lelijkere stripfiguren, informatie delen door kopiëren en uitdelen, hypotheekrente op 9%, cheques, guldens, je salaris in een geldzakje, papieren rekeningafschriften, MS DOS, telstroken, de walkman, de floppy disk, de Polaroid camera, een transistorradio op elk bureau, géén spijkerbroeken op kantoor, rijen archiefkasten, handgeschreven orders op doordrukvellen, matrixprinters, wél World Online, géén Netflix, de lettertang en niet te vergeten de alom vervloekte microfiches. Oja, en Twix heette nog gewoon Raider. Ik bedoel maar.

De 45-plusser: ervaring en flexibiliteit ineen

We merken in onze dagelijkse praktijk dat mensen in de categorie 45-plus soms behandeld worden alsof ze niet tegen veranderen kunnen. En dat is wonderlijk, want ook zij hebben een smartphone, beantwoorden hun mail óók gewoon tijdens hun vakantie en werken met Facebook of WhatsApp. En trouwens, bovenstaand verhaal spreekt wat ons betreft boekdelen. Want als er iemand is die zich staande heeft gehouden tijdens alle veranderingen dan is het de flexibele door de wol geverfde 45-plusser wel. Ik geloof dat posterheld Loesje het niet treffender had kunnen verwoorden met haar ‘Als ik het even niet meer weet doe ik altijd een stapje vooruit.’ En dat, beste jonge én oudere mensen geldt zeker voor de 45-plusser anno nu.

Hartelijke groet,

Nora de Groot
Director Total Solutions