Hoe vast is een vast contract?

Als je kijkt naar het aantal banen dat verloren is gegaan in de financiële sector dan kun je je inderdaad afvragen hoe vast een vast contract nu eigenlijk echt is. Er zijn immers twee partijen nodig om een relatie te starten, terwijl er maar één persoon nodig is om diezelfde relatie rücksichtslos te verbreken. En toch is het niet alleen kommer en kwel: ik heb in die periode mensen ontmoet in onze outplacement trajecten die blij waren dat hun vaste contract werd beëindigd. Alsof het een verlossing was. Wat ik me nog altijd afvraag is waarom zij het besluit niet zelf hebben genomen. Waarom hebben zij gewacht tot iemand anders de beslissing voor hen nam? Natuurlijk, vaak is dat om financiële redenen, maar net zo vaak omdat ze de verandering (nog) niet zelf durfden te maken.

De generatiekloof

De meesten van ons komen uit een generatie waarbij een baan voor het leven het ultieme doel was. Want wat leerden wij vroeger? Een vaste baan zeg je niet zomaar op, daar ben je zuinig op. Maar als je kijkt naar de jongste generatie dan kiezen die jongens en meiden juist voor een totaal andere aanpak. Niet zelden hebben ze meerdere banen tegelijkertijd, met als ultiem doel om zoveel mogelijk te leren. Ze zijn niet bang om met iets nieuws te beginnen. Of om te falen. Ik vind het in elk geval bijzonder inspirerend om te zien dat het ook anders kan. En al past deze aanpak misschien niet helemaal bij ons oldies, hij geeft wél nieuwe inzichten.

Houd niet vast aan schijnzekerheid

Als er iets is wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb, dan is het dat krampachtig vasthouden aan vastigheid precies datgene is wat je beperkt. Op meerdere vlakken zelfs: in je ontwikkeling, in je leerproces, in je vreugde én last but not least in je geluk. En ja, ik hoor je denken, ik heb een gezin, er moet brood op de plank komen. Natuurlijk… ik pleit zeker niet voor elke 3 jaar een nieuwe baan en alleen maar doen wat je leuk vindt. Maar waar ik wel in geloof is het openstaan voor nieuwe mogelijkheden.
Lang verhaal kort: je kan en mag jezelf niet beperken en, door vast te houden aan een soort van angstige schijnzekerheid, jezelf in elk geval zeker niet tekort doen. Nu niet. Nooit niet.