Ik denk dat iedereen, in het afgelopen jaar, op een bepaald punt tegen zijn of haar eigen grenzen aanliep. Je merkt op een gegeven moment dat je wat moedeloos en sip wordt, je hebt er geen zin meer in, je bent er klaar mee. Dan kun je twee dingen doen. Blijven mopperen, snauwen, ploeteren en wellicht het risico lopen op een burn-out. Of…respecteren dat jij jouw grens bereikt hebt. Met deze vijf stappen zorg je ervoor dat jij niet over jouw grens heengaat.


stap 1: herken je grens
Ben jij steeds moe, word je kortaf, ga je snauwen of hoor jij jezelf steeds zeggen: ‘ik heb er echt even geen zin meer in’, dan heb jij jouw grens bereikt. Dat is het moment om een stap terug te zetten en na te denken waar dit gedrag vandaan komt.


stap 2: onderzoek je grens
Stel jezelf de vraag, wat betekent dat precies ‘ik heb er even geen zin meer in’? Betekent het dat je jouw werkzaamheden vervelend vindt? Dat je er geen energie meer voor hebt? Of is het de combinatie tussen thuiswerken en je privésituatie? Onderzoek je grens, wees eerlijk tegen jezelf en kom erachter waar die ‘downgevoelens’ vandaan komen. Focus niet op de ander die het ‘veroorzaakt’, maar juist op het ‘waarom’.


stap 3: accepteer dat je ook maar een mens bent
Hé, je kunt niet alles. Het is oké dat jij soms tegen je eigen grenzen aanloopt en een tijdje baalt. Jij bent ook maar een mens. Wees niet bang om dat te her- en erkennen. En… wees niet bang om dit met anderen te delen. Het zal je verbazen hoeveel herkenning je hoort van je collega’s, vrienden en familie. Het spreekwoord ‘gedeelde smart is halve smart’ doet echt wonderen.


stap 4: communiceer
Alles begint met communicatie. Als jij niet vertelt waar je tegenaan loopt, weet de ander het ook niet. Zeker nu je elkaar niet zo vaak ziet. Toen jij nog dagelijks op kantoor zat, voelden je collega’s wel aan wanneer het even niet zo lekker liep. Een uurtje de schone schijn ophouden via beeldbellen, dat kan iedereen. Voordat je collega’s er dan achter komen dat jij ergens tegenaan loopt, is het vaak al te laat. En wat het nog wat lastiger maakt, is dat je wellicht collega’s hebt die je zelfs nog nooit in het echt gezien hebt. Iets meer toelichting over waarom je doet zoals je doet, is dan soms nodig. Ze kennen je namelijk nog niet zo goed. Natuurlijk geldt dit ook voor de situatie waarin je elkaar wel 24 uur per dag ziet. Er maar vanuit gaan dat de ander weet wat er in jouw hoofd omgaat, is vragen om te raden hoeveel zandkorrels er op het strand liggen. Praat, ligt toe en leg uit!


stap 5: vraag om hulp
Benader iemand die jij vertrouwt en deel je gevoelens. Zeg het maar gewoon: ‘hé, ik loop even vast, heb jij dat ook?’ En vraag om hulp: ‘wat zou jij doen?’ Zo simpel kan het zijn. Wanneer jij jouw grens herkent, erkent én om hulp vraagt, voorkom jij dat je eroverheen gaat. Soms geeft het al veel meer ruimte als je gewoon je verhaal kan doen.

Heel veel sterkte en wijsheid in de komende tijd, maar maak het vooral niet te moeilijk voor jezelf.

Nora de Groot Director